دیوانگان عشق

داستانی از دادگاه عشق

نیمه شب کوبید به در ، گفت:که عاشق خانه است، زیر لب گفتم که هر کس است دیوانه است. مادرم آن گوهر یکتا و مهر و دوستی آمد در را باز کرد و گفت : آری ، خانه است. گفتمش تو کیستی از ما چه می خواهی بگو؟ گفت: نام من برای تو بسی بیگانه است. قاضی در دادگاه عشق و بعد از سالها نوبت گفت: پرونده ات در جهان افسانه است. گفتم آخر بیگناهم... گفت: متهم هستی وجرمت دیدن جانانه است. مادرم از دادگاه عشق استنباط خواست که این دختر پاک است و تقصیر دل دیوانه است. گفت قاضی: گر کسی در ماجرای زندگی دیوانه شد ، عقل و خرد فرزانه است. بعد بستند دست و پایم را به زلف دلبرم . گفت قاضی:این اسیر زلف همچو شانه است ! گفتم اندر دادگاه عشق از بهر دفاع بی گناهم، چون اسیر این دل دیوانه است. لکن از من شاهد و برهان و مدرک خواستند . پاسخش دادم که شاهد من پیمانه است. گفت: پیمانه که هر لحظه در آغوش کسی است، این شاهد و برهان و مدرک نیست. بعد طبق 5 اصل بند

عشق و عاشقی، قاضی گفت: کیفرت حبس ابد در گوشه میخانه است. با خود گفتم: خداوندا هزاران بار شکرت ساکن میخانه بس شکرانه است . گفتمش گر یار را بوسم چه باشد کیفرم؟ گفت: جرمت سوختن ، چون شمع و پروانه است. گفتمش من حاضرم سوزم به شرط بوسه ای , چون سوختن بهر یاران کار بسی دیوانه است. از تعجب خشک شد بر جای قاضی خویشتن! با خودش گفت: که این دختر صدمرتبه دیوانه است ! گفت: آقایان ، خانمها ، رئیس دادگاه ، دادستان محترم هر کس در این کاشانه است ، چون قضاوت بهر دیوانه ندارد ارزشی

معلوم شد... دیوانه است ... دیوانه اس